Damska koszula, zanim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju kobiecego, widoczną, choć częściowo przesłanianą innymi elementami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie o wiele bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej widzialna, w ostateczności w każdym calu ukryta pod suknią lub też bluzką. Jednakże noszono ją dalej ze względu na ochronę przed chłodem i dla komfortu, bowiem zazwyczaj była uszyta z tkaniny delikatniejszej niż sukienka wierzchnia, niejednokrotnie sztywna i szorstka.
W ten sposób koszula stała się elementem damskiej bielizny osobistej. Dla komfortów szyto koszule o coraz prostszym kroju oraz pokaźniejszym dekolcie. Pomimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie zdobiono ją haftami oraz koronkami - przetestuj https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, zdobione koronkowymi wstawkami. Rozciągłość koszuli dostosowana była do długości sukni odpowiadającej aktualnej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku zaczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien chemicznych, początkowo nylonu, później chemicznego jedwabiu i tzw. szermezy.